Hamileyken ikizlerin bakımıyla ilgili çok okumak araştırmak istesem de ne yazık ki ikizlerle ilgili yazılmış sadece tek bir kitap vardı. Benim için öyle kıymetli ve öyle değerliydi ki altını çize çize defalarca okumuşluğum vardır.
İşte o en kıymetli kitapta, ikiz bebekleri doğduklarında birbirinden ayırmamamız gerektiği,birbirlerinin sesini, nefesini, kokusunu hatta varlığını bile hissetmelerinin onlara huzur verdiğini ve rahatlattığını yazıyordu.
Bir de internette araştırdığım kadarıyla ikizlerin, anne karnında birbirlerine alışık oldukları için dünyaya geldiklerindeki hissettikleri yabancılık hissini birbirlerini hissederek geçeceği yazıyordu. Ve doğduklarında birbirlerini aradıklarına, varlıklarının birbirlerini rahatlatıp huzur verdiğine dair bir çok yazıya rastlamıştım. Aynı zamanda bebeklerin ilk doğduğunda bir süre annenin yanında olması gerektiğine de hep inandım.
Tüm bu bilgiler ve okuduğum tecrübelerden sonra ilk doğduklarında bizim odamızda ve yan yana yatırmaya karar verdim. Bu yüzden odamızda az yer kaplayacak, taşınabilir ve kullanımı kolay olması için iki tane park yatak aldık. Aldık ama ikiz olduklarını hiç hesaba katmamışız, minicikler idi doğduklarında.
Hastane de ilk odaya gelirken de tek bebek beşiğinde koyun koyuna yatarak gelmişlerdi.
Taburcu olup eve geldiğimizde park yataklar kocaman geldi , bizde sadece bir park yatağı hazırlayıp ikisini birden koyun koyuna odamızda yatırdık.
İlk üç ay park yatakta odamızda yattılar.
Sonraki dönemde önce gündüzleri odalarında uyutmaya başladım böylece yavaş yavaş odalarına alıştılar. 6 aylık olduklarında ise artık kendi odalarında ve karşılıklı yatmaya başlamışlardı.
İkizleri uyuturken en çok dikkat ettiğim şey, ilk doğduklarında birbirlerini görebilecek ve hissedebilecek pozisyonda uyutmak oldu. Zaman geçtikçe yatakları ayrıldı ama yatakları birbirlerini görebilecek gibi düzenlendiği için geceleri uyanıp kafalarını kaldırdıklarında hep birbirlerini görebildiler.
Peki bu süreç nasıl devam etti?
Ne zaman odalarını ayırdık?
Şuan ne durumdayız? bunların hepsini yakında yazmak dileğiyle.
Sevgiyle kalın...
Nermin Merve Bozdoğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder