Pekte güzel bir yıl olmadı benim için. Daha en başında hayatın gerçeğiyle, hemde en acısıyla karşıladım kendisini.
Minicik evlatlarıyla birlikte olmanın tadını çıkarmaya hazırlanan, daha yeni işten ayrılmış, #bloggermom olma yolunda heyecanı ve planları olan bir anneydim. 2017'nin şubat ayında, bütün planlarım altüst oldu, hayallerim,istediklerim, hedeflerim...
Ben, 2017'de çok kayıplar verdim. Saymakla bitmez kaybettiklerim, yazsamda anlatamam hissettiklerimi zor çok zor bir yıl geçirdim.
Amaaaaaaa hiç bırakmadım kendimi, en başından en sonuna hep inandım bunun bir sınav olduğuna,
sabrettim hep şükrettim.
Isyan edicek kadar zor anlarım olmadı mı? Oldu hemde nasıl ama hep evlatlarıma sarılabildiğime, onları duyup konuşabildiğime, annemle babamın hayatta olup bana kol kanat germelerine, eşimin hem çalışıp hem devamlı yanıma koşup gelebiliyor olmasına, kapımızı çalan sevdiklerimin oluşuna, susmayan telefonuma, gerçek dostlara sahip olduğuma, durmadan bana güç veren mesaj trafiğime, deniz kokusuyla içimi doldurabiliyor olmama, bu zor günleri yenme şansım ve imkanım oluşuna hep şükrettim, hamdolsun deyip hep sahip olduklarıma sarıldım...
2017 bana ne kadar zorlukla geldiyse, ben onu inadına o kadar güzel ağarlayıp kolaylıkla üstesinden geldim. Ve işte sonunda bitiyor, benim için tüm kötü anılar 2017 ile tarihe gömülüyor.
Hoşçakal 2017, ben herşeye rağmen hep gülümsedim bu kıyağımıda unutma 😎
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder