Bu aralar yeni dişlerle tanışma merasimlerimiz oluyor. Çok sancılı, ağrılı geçmese de arada ateşli ve keyifsiz zamanlar geçiriyoruz.
Böyle zamanların en iyi ilacı, eğlenceli aktiviteler.
Bugün, Can'ın yeni gelen dişlerinin, kaçırdığı keyfini yerine getirmek için mercimeklerle puzzle oyunu oynadık.
Daha mercimekleri görünce başladılar çığlık atmaya, ikisi birden hemen ellerini soktular mercimeklerin içine.
Her buldukları parçada bir sevinç yaşandı , hele hele ikili puzzle'ın eşini bulunca daha da sevindiler.
Buldukları parçaları hemen eşleştirdiler, birbirlerinde olan puzzle parçalarını değiş tokuş etmeyi öğrendiler.
Sırayla, parçaları ararken, oyunda sıra beklemeyi öğrendiler. Her oyun sonunda, örtüye dökülen mercimekleri o minicik parmaklarıyla toplayıp oyunun kurallarına uymayı öğrendiler.
Bu oyun onların öyle çok hoşuna gittiki bütün parçalar tamamlanınca bir daha diye parçaları kendileri mercimeklerin altına sakladılar.
Hatta Can, "Uyusunlar "diye diye sakladı. Puzzle'lar hiç uyur mu? Olsun hayal gücümüzde uyuttuk, sonra da buldukları her bir parçaya "Günaydınnnn" deyip oyuna oyun kattılar.
Mercimekli Puzzle, bereketli oyun oldu. Ben puzzle derken onlar neler neler öğrendi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder