Lal ve Can Artık İki İyi Arkadaslar...

İkiz bebek annesi olmak bir ayrıcalık söylenilenlere göre ve evet deneyimledim şimdi kendim söylüyorum ikiz bebek annesi olmak gerçekten bir ayrıcalık.

Amaaaaaaaa bundan daha büyük bir ayrıcalık varki şüphesiz ikiz kardeş olmak.

İkiz bebek beklerken sosyal medya’da dolanan bir video beni hayretler içince bırakmıştı.Eminim çoğunuz izlemişsinizdir.Yeni doğan ikizler yıkanırken birbirlerine sarılıyorlardı sanki halen anne karnındalarmış gibi.Yine o süreçte gördüğüm ikiz bebek resimleri,izlediğim ikiz videoları ve aldığım ikiz yorumlarından da anladığım ikiz kardeşler birbirlerine çok bağlı oluyorlardı.

Anne karnında birlikte olan ikizlerin dünya’ya geldiklerinde ayrılmaları onları huzursuz edeceğine dair bir çok kitap okumuştum ve bu nedenle ilk  5 ay onları tek bir yatakta ve benimle aynı oda da  yatırdım.

 Ben aman birbirlerine dokunmasınlar zarar verirler diye korkarken onlar hep birbirlerine dönüp ellerini uzatıyorlardı.

Hatta çoğu zaman kafa kafaya verip uyuyorlardı.

Gerçekten yanyana olan ikizlerim ilk 5 ayı sonsuz huzur ve dinginlikle geçirdiler.Ne zaman yanyana olsalar mutlaka birbirlerine dokunuyor illa bir ilişki kuruyorlardı. 

Sonra sonra dönmeye başladıklarında ise işte o zaman  birbiriyle yavaş yavaş oynamaya başladılar. 

Gün geçtikçe bu bağın dahada arttığını            gördüm.Büyüyünce arkadaş olucaklar derlerdi ‘’ Oooo çok var ‘’ derdim ama onlar daha 4 aylıkken bile karşılıklı oynuyorlardı.

5 ayın sonunda kendi odalarında , karşılıklı yataklarında yatırmaya başladım.Hiç bir zorluk çekmeden hemen alışmaları normaldi çünkü birbirlerini görebiliyor,seslerini duyabiliyor ve kendilerini huzurlu hissedebiliyorlar. Uyandıklarında ayağa kalkıp karşılıklı atışıyorlar,birbirlerine gülüyorlar ve  ben oda da olmasam bile hiç huzursuz olmuyorlar.

Sonra sonra emeklemeye, yürümeye başladıklarında , biri sağa biri sola gider diye düşünürken baktımki hiç bir koşulda  ayrılmıyorlar.Bu sefer birbirlerini takip etmeye başladılar hatta önde giden durup bekler oldu arkadan geleni.

Girilmicek deliklerde bile ayrılmadan hep dipdibe oynadılar.

Paylaşımı öğrenmeleri için birer tane aldığımız oyuncaklarla oturup birlikte oynamaya başladılar.

Zamanla biri ne yapıyorsa ikizide aynısını yapar oldu.

Tabiki bazen birbirlerinin elindeki oyuncakların da cazip gelip almak istedikleri oldu ama hep yüzleri gülerek paylaşmayı öğrendiler. 

Ve zaman öyle çabuk geçtiki, artık resim çekilirken elele tutuşup poz bile veriyorlar.

Lal ve Can ayrılmaz ikili oldular, evde hep dipdibeler,birbirlerini kovalıyor ve kovalarken düşüp kahkahalar atıyorlar. Bana da hergün ikiz oldukları için ne kadar şanslı olduklarını gösteriyorlar. 

Onlar sadece ikiz kardeş değil aynı zamanda birbirlerinin en iyi arkadaşları.Allahim onlara verdiği bu şansı ömür boyu daim etsin ve hep elleri birarada olsun...