Hoşgeldin Miniğim Can'ım...

Hayatımın en mutlu anını  perçimlemişti, oğlum Can’ın dünyaya gelişi.

‘’Evet Can bey hoşgeldin. 08:48, 08:48 ‘ de de Can geldiiii...’’ dediğinde  doktorumuz bir ohh dedim.

Eşimin ‘’ İşte Oğlumuz da geldi ‘’ dediğini zor duydum Can’ın çığlıklarından.

Ağlamakla gülmek arası bir kahkaha  attım  ikisinin de sağ salim doğduklarına şahit olduğumda ,operasyonun bundan sonrası hiç umrumda değildi.

Annelik işte merakla sormuştum ‘’Neden bu kadar çok ağlıyor ?’’ içimin sızladığını hissediyordum.Oysa ki Lal ‘de ağlamış  ama ben ilk heyecanla onu düşünememiş.

Meğer beni istiyormuş minik bebeğim. Can’da kardeşi gibi yanıma geldiği,kokumu alıp sıcaklığımı hissettiği an sakinleşmişti. Ve evet ben onun annesiydim ‘’ ANNECİĞİM ‘’ dediğimi hatırlıyorum sadece.Çok minikti oğlum,derisi parlıyordu sanki bambaşkaydı kokusu , sesi çok gürdü ortalığı inletecek gibiydi benim oğlum.

Şükür ettim, o an sadece şükür edebildim varlıkları için. Biran evvel kollarıma almak için can atıyordum...