Yaşasın ikizlere hamileyim!

Kendimi bildim bileli bir ikiz konusu olurdu bizim ailede.Ne zaman bir ikiz konusu geçse tepkim hep aynıydı. ‘’Allah günah yazmasın ama istemem. Allah olmayana versin bana bir tane yeter.’’ Dedemin hep ikiz çocuk isteği varmış, olmayınca torunlarımdan bari yüzüm gülsün diye ümidini kesmeden dualar etmiş. Evlendim bir baktım annem de bir ikiz torun sevdası ki, dağlar taşlar yetmez büyüklüğünü ifade etmeye. Ağız dolusu dualar ‘’İnşallah ikiz olurlar, ne güzel ikisi birlikte büyür birde bir erkek bir kız oldumu daha ne isteriz ki.'' 

Tam 6 sene süren evliliğimizi doya doya yaşadıktan sonra kendimizi hazır hissettiğimiz bir dönemde hamile kaldım. Doktorumuz ilk kan tahlili sonucunda bize ‘’Bebek değil bebekler olabilir!’’ dediğinde hayatımın şokunu yaşadım. Eşim de hala ikiz olmasın nasıl başederiz korkusu varken, ben içten içe seviniyor hatta havalara uçuyordum. Bir hafta sonra yeni bir tahlil sonucuna göre %90 ikiz bebek bekliyordum ve o minik kesecikleri görmemize sayılı günler kalmıştı. Bu süreçte devamlı ikiz bebeklerle ilgili siteleri geziyor ve her seferinde ne büyük bir şansla karşı karşıya olduğumu tekrarlıyordum. O gün gelip çattığında annem bin bir dualarla yolculamıştı bizi.’’Hadi inşallah ikizlerdir.’’

Veeee beklenen gün gelip çatmıştı. Doktora gittiğimizde sıra bize gelene kadar hala eşimle ikiz olursa naparız diyorduk fakat ben inşallah ikizlerdir demeye başlamıştım bile. Keseyi görür görmez doktorumuz ‘’Gözünüz  aydın!Siz istediniz bir evlat,allah verdi iki evlat’’dediğinde eşimin yüzündeki mutluluğu tarif bile edemem. O ana kadar korkan eşim odadan çıkıp ‘’Ben ikiz babası olacağım.’’ diyerek daha o an bu müthiş mucizenin  havasına girmişti. Yaşadığım mutluluğun tarifi yoktu. Anne oluyordum üstelik bir değil iki bebeğim birden olacaktı. Ömür boyu yaşadığım o korku, artık yerini ‘’ İkisini de hayırlısıyla kucağıma alayım’’ dualarına ,şükürlere bırakmıştı. Olamazdı bu kadar çok dualar, dilekler olmasına rağmen bu mucize benim başıma gelmiş olamazdı, ben bu kadar şanslı değildim halbuki, bu gerçekten müthiş bir mucizeydi.


Çıkar çıkmaz annemi aradık sizde tahmin edersinizki duyunca sevinçten ağladı. Babama haberi eşim verdi ‘’İkiz babası oluyoruuuuum’’ diye bağırdı, babamın verdiği cevaıbı ilerleyen yazılarımda paylaşacağım. Sevinenler oldu elbet,birde sevinmeyip‘’Yaa ikiz mi ?Çok zor nasıl bakıcan.’’ diye moralimi bozanlar. Hayatımın tepe taklak olacağını söyleyenler, artık hayatımı yaşayamayacağımı düşünenler, Allah'tan benim için yardım dileyenler bile oldu.

Eşim ve ben artık hayatımızda evlat eksikliğini hissediyor ve ebevyn olmaya hazırız diyorduk. Büyük sevinç,heyecan ve mutlulukla geçirdiğimiz hamilelik dönemim iki küçük kalp olarak başlamıştı.