Hani o okulun ilk günleri hep çok özeldir ya, hatıra fotoğrafınız mutlaka olur.Bizimde dün yeni okulumuzda ilk günümüzdü, bir hevesle hazırlanıp heyecanla gittik.Okula girdik ikiside bayıldı, hemen çıkmak istiyoruz arkadaşlarımızın yanına dediler, öğretmenlerinin elinden tutup ayakkabılarını dolaplarına bırakıp yukarı çıkıyorlardıki Lal koştu yanıma başladı ağlamaya. Benden ayrılmak istemiyormuş, birlikte çıktık sınıfa, ben kapıda bekledim.Can hemen kaynaştı tabi başladı oynamaya ama Lal susmadı .Sonra ilk gün olduğu için öğretmenleri ikisini alıp oyun salonuna indirdi tabi bende yanlarında, Lal,Can ve öğretmenleri öyle güzel anlaştılarki bırakıp çıktım yukarıya.Tam oturdum ohh dedim yavaş yavaş alışacak, önce bir öğretmenine alışsın gerisi gelir derken o korkunç sarsıntı oldu .Neye uğradığımı şaşırdım, daha ilk gün, tanımadıkları öğretmenle başbaşalar ya korktularsa?Ya endişeyle koşup okulda kayboldularsa daha okulu gezmediler bile, ya öğretmen bırakıp giderse onları aşağıda zaten Lal henüz alışmamıştı ya bir daha gelmek istemezlerse .Aman yarabbim neler düşündüm o 2 dakika içinde ,o hışımla oyun salonuna indim yoklar ,bütün çocuklar dışarı çıkıyor akın akın Lal ve Can yok deliye döndüm .Meğer aşağıdan dışarı açılan afet kapıları varmış ilk Lal ve Can’ı çıkarmışlar gördüğümde bahçede oturmuşlar bana el sallıyorlardı .İlk günümüz korkunç geçti ama daha ilk günden içim gönlüm rahatladı .Herkese birkez daha kocaman geçmişler olsun, Allahım hepimizi tüm çocuklarımızı korusun. Bir kez daha anladım #anneolmak çok zor ç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder