Lal ve Can'ın ilk Sera Ziyareti

Bugün Datça'da müthiş bir hava vardı.Bizde fırsatı kaçırmayıp hemen soluğu serada aldık. Artık havalar yavaş yavaş açtığına göre evimizin bahçesini düzenleme zamanı geldi. 

Lal ve Can, durur mu? Acaba sıkılırlar mı? diye düşünürken, onlar bizden çok keyif aldılar serada olmaktan.

Her zaman doğa ve hayvan sevgisi yaşayarak büyüyen ikizler, resmen kendilerini kaybettiler.

Bütün çocuklar gibi onların da en sevdiği şey taş, toprak İstanbul'da yaşayamadıklarını burada bulunca serada bile fırsatı kaçırmayıp topraklara el attılar.

Biz de böylece doya doya seçtik çiçeklerimizi, ağaçlarımızı.

Bir de "Efe" vardı ki, gördükten  sonra taşı toprağı bırakıp etrafında fır döndüler.

Çocuklar bayılıyorlar özgürce hareket etmeye, koşmaya, yürümeye,hele birde işin içine taş toprak, kedi, köpek girdimi deymeyin keyiflerine.

Can'ın olmadığı bu karede Lal, Efe'ye mama arıyor.

Can mı ? O da Lal'in önünde sera'nın keşfedilmedik yerlerini geziyor.

Sera'da bir çocuk ne kadar eğlenirse o kadar eğlendiler , eve gelir gelmezde hemen uyudular. Bizde aldık elimize saksılarımızı, attık kendimizi toprağa sonsuz keyifle hepsini ektik.

Onlar kadar eğlenmedik ama onlardan çok keyif aldık.

Bu yazımı okuyan herkese bir demek kokulu çicek gönderiyorum,oksijeniniz bol neşeniz kalıcı olsun ...