İkizlere hamileyken hep duyduğum olumsuz yorumlar ikiz beklediğimden çift çift yapılıyor gibiydi. Tek bebeği olanlardan bile inanılmaz olumsuz yorum alırken ‘’Birde senin ikiz düşünemiyorum’’ diyen o kadar çok kişi vardı ki. İkizler doğduktan sonra uykusuz gecelerim başlayacak, tuvalete girmeye fırsatım olmayacaktı, günlerce yıkanamayacak, yemek yemek lükse girecekti. Yok efendim arkadaşlarla buluşmak, yok kuaföre gitmek, yok anneyle başbaşa gezmeler hepsi hatıralarda kalacaktı. E tabi haklılardı evde iki tane minicik bebek varken bir anne ne kadar dinlenebilir? Ne kadar kendine vakit ayırabilir? Nasıl bırakıp ihtiyaçlarını karşıyabilirdi? Tabiki imkansız anne oldunuzmu hayatınız bitti demektir, nefes alıyorsanız şükredin ...
Peki bu kadar zorken bebek büyütmek , hem ilk bebek,hem de ikiz bebekle nasıl bu kadar hayat dolu kalabildim? Nasıl hayatım minimum etkilenip sonsuz keyifle yaşamaya devam ettim ? Nasıl uykusuzluktan hiç şikayet etmeden uyku düzenlerini oturttum? Nasıl gittim kuaföre , annemle gezmelere ? Annemin kuşkusuz desteğinin yanında birde çoğu anne için hayal gücüne bile sığmayan oysa benim için gerçek olan bir muziceden bahsedeceğim bu yazımda...
Bir baba düşünün bebeklerle ilgili her konuda destek, her işi yapıyor ve anne dinlensin diye ikizlerin tüm sorumluluğunu üstlenebiliyor.
Yok öyle bir eş diyen çoktur eminim hatta bende öyle düşünenlerdendim. Erkekler için babalığı ancak ‘’Çocuk yürüyünce ya da yaşına gelince anlar ‘’ diyenlere karşıydım ama bir babanın bebek bakımında aktif rol alacağına gerçekten inanmazdım. Üstelik kucağında hiç bebek görmediğim eşimi düşündükçe ‘’Kesinlikle hiç destek olmayacak’’ derdim. Oysa ne kadar yanlışmış, biz ebevyn olunca bildiliğimiz bir çok tabu gibi ‘’Babalar yeni doğan bebeği sadece uzaktan sever ’’ tabusunuda yıktık.
Evet öyle bir eşki benim eşim, hastaneden evimize geldiğimiz günden bugüne bir günümüz desteği olmadan geçmedi. Henüz 3 günlüklerdi kucağına alıp gazlarını çıkardığında,daha lohusaydım evde dördümüz kalıp bizimle ilgilendiğinde, kırkımız bile çıkmamıştı beni uyutup bebeklerin başında beklediğinde, kaç aylıklardı kimbilir uyutup babalarıyla bırakıp kuaföre gittiğimde, geceleri mama saatleri geldimi mamaları hazırlar gelirdi sırf ben yorulmayayım diye, evde işim varsa alır gezdirirdi daha miniciklerken bile...
Zamanla büyüdüler,yemek yemeye,oyunlar oynamaya hatta yürümeye başladılar. Artık ilgilenmez derken benim mükemmel eşim ben işten gelene kadar onlara yeni şeyler öğretmeye başladı, mutlaka birinin yemeğini yedirmeyi hiç ihmal etmedi, biz annemle dışarı çıkalım diye dedeleriyle tüm gün ilgilenmeye başladı, doktor kontrollerinde giydirmeme yardımcı oldu, ‘’Herşeyi yaparım ama altlarını alamam’’ diyen eşim sırf ben kendime de zaman ayırabileyim diye ‘’Sen git hayatım ben hallederim’’ der ve artık her konuda bana destek olur oldu.
Eğer gerçekten hayatı her yönüyle sizinle paylaşan mükemmel bir eşiniz var ise iki değil üç bebekle bile başedebilirsiniz.Benim minik dev adamım hayatımın her anında olduğu gibi anne olduğumda da desteğini hiç esirgemedi.
O mükemmel bir eş ve harika bir baba ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder