Aslına bakarsan alışığız babadan ayrı kalmaya, doğduklarından beri biz her baharda Datça’ya gelir Eylül gelmeden de dönmeyiz İstanbul’a.Aylarca baba İstanbul’da biz burda geçiririz baharı, yazı ama en fazla 15 gündü dayanma limitimiz. 15 gün dolunca başlardım “Ne zaman gelicen? Bak çocuklar çok özledi gel artık “ der dururdum, gelemediğinde dırdır ederdim. Hiç 4 hafta ayrı kalmadık 15 günde bir en fazla 3 haftada bir hep gelirdi.Şimdi ise babamız gideli tam 3 hafta oldu bir kere bile “Gel “ demedim.
Oysa çocuklar öyle çok özlüyorlarki, her akşam yatağa yatınca bir fasıl “Baba ne zaman gelecek?” “Biz ne zaman hep beraber İstanbul’a gidicez?” cevabını bilemediğim sorular soruyorlar özellikle Lal çok özlemiş babasını.
Ben mi?
Ben de sakın çıkma ben aylarca ayrı kalmaya razıyım yeterki sağlıkla kavuşalım der oldum.
Tek duam hepimiz sağlıkla kavuşalım sevdiklerimize hasret, özlem birşey değil yeterki kayıplarımız olmasın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder