Daha yürümeyi öğretmeden Atatürk’ü öğretmiştim ben yavrularıma, daha koşmayı tam öğrenemeden Ata’larını anma törenlerine gidiyorlardı , hep anlattım hep okudum onlara Atalarını herşeyden önce tanısınlar istedim. Öyle güzel yer etmişti akıllarında dün Anıtkabir’de Can; “Ben gerçek Atatürk’ü görmek, ona dokunmak istiyorum“ dedi çok şaşırdım hiç böyle bir tepki beklemiyordum sonra Lal “Neden o taşın altında ya üşürse“ dedi.Herşeyi anlatmış ama öldüğünü anlatmamıştım, yine anlatamadım “Atatürk , uyuyor anneciğim çoook uzun uykuya daldı biraz daha büyüdüğünüzde uzun uzun anlatacağım “dedim.
Çünkü gerçekten yaşıyor benim kalbimde sonsuz, tükenmek bilmez bir sevgi ve minnetle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder