Önce karnımda taşırken bana bağımlı olan, benimle nefes alan
yavrularımın, doğdukları an benden ayrı
ve tek başlarına nefes almaya devam ettiklerini gördüm.
Sonra karnımdeyken benden beslenen, doğduklarında emerek ya
da biberonla karınlarını doyurduğum yavrularım, kendi kendilerine yemek yemeye
başladılar.
Ve bugün, uyurken düşmesin diye etrafa yastıklar sıraladığım
yavrularım, bensiz okulda oyun oynarken düşüp , belki bacaklarını kanatıp ,
sonra hiçbir şey olmamış gibi kalkıp oyunlarına devam ediyorlar.
Karnımda besleyip büyüttüğüm, o minik yavrularım zamanla
benden kopup birer birey oluyorlar ve her geçen gün daha da azalıyor
bağlılığımız.
Ben anneyim, çocuklarımın bana ait olduklarını düşünüp sahipleniyorum ama benden ayrı birer birey olduklarını da kabul ediyorum. Bana ait olmalarını düşünmem, benden bağımsız birer birey olduklarını kabul etmeme engel değil. Bir gün nasıl benden ayrı yemek yemeye başladılarsa, benden ayrı bir hayatları olacağını da biliyorum. Bu yüzden, koşulsuz ve daima yanlarında olup, bir gün tek başlarına kalacaklarmış gibi düşünerek büyütüyorum. Bizden aldıkları sevgi, şefkat ile kendilerini güvende hissedip, kendi ayakları üzerinde durabilen güçlü bireyler olmaları için onları zorluyorum.
Yeni yürümeyi öğrenen bir bebek düşünün, düştüğünde
kalkmasını öğrenmesi için kendi kendine kalkmasına izin vermez her düştüğünde
kaldırırsak düşünce kalkmayı öğrenebilir mi?
Öğrenemez, öğrenebilmesi için ona fırsat vermeliyiz fakat
aynı zamanda yanında olmaz , yalnız bırakırsak bu seferde kendini güvende
hissetmediği için kalkmak istemez ya da cesareti olmaz.
O zaman fırsat vermek yetmez aynı zamanda kendini güvende
hissedip başarabilmesi içinde daima yanında olmalıyız.
İşte hem ait hissetmek hem de özgür olmak istemek.
Bizler, anne baba olarak , çocuklarımızı hem özgür hem ait
olarak büyütebilmeyi birlikte başarmalıyız. Çünkü onların ait olmaya,
sevilmeye, korunmaya, bakılmaya, desteklenmeye , fikir almaya ne kadar çok
ihtiyaçları var ise, bir o kadar kendi isteklerini özgürce yaşamaya da
ihtiyaçları var.
Hem ait hem özgür olmak aslında insanın doğasından gelen bir ihtiyaç , yetişkinler için bile geçerli. Çocukların kendilerini güvende hissedip, tek başlarına başarabilmeleri için ve bu dengeyi kurabilmek çok önemli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder