Henüz hamileliğimi tamamlamaya 4 hafta vardı ve bebeklerin gelişimini tamamlaması içinde 4 hafta daha anne karnında kalmaları gerekiyordu. Ancak doktorumuzun söylediklerine göre, bebekleri daha fazla anne karnında tutamayacaktık bu yüzden Lal ve Can'ın doğumu 36. haftada gerçekleşti. Yani bende Prematüre Bebek annesiyim. Doğdukları an öyle güçlü ağlamışlardı ki inanamamıştım onların hayata bu denli sıkı tutunduklarına.Yanımdan ayrılıp havlulara sarılırken ki o ayaklarının çırpınışı hala gözümün önünde.
Prematüre Bebek dünyaya getirmiştim ama daha ilk saniyelerde göstermişlerdi bana nasılda güçlü olduklarını. Odaya çıkmadan hemşirelere sorduğum ilk şey '' Küveze girdiler mi?'' olmuştu, hemşirenin ''Hayır ikisi de çok güçlü annesi küveze ihtiyacınız olmadı'' demesiyle sevinçten değil, resmen hıçkırarak ağlamıştım. Sadece 1800 ve 2200 kilo olan ikizlerimin giydikleri çoraplar dizlerinin üstündeydi, kıyafetlerde bacakları birbirine karışıyor, kolları zıbından çıkıyordu. Öyle miniklerdi ki, emmeye hiç güçleri yoktu ama yanımdan ayrıldıkları an avaz avaz ağlıyorlardı. İlk gece ikisini birden göğsümde uyutmuştum , sabaha kadar hiç uyumadan ne kadar güçlü olduklarını düşünüp ve birlikte her şeyi başarabileceğimize inanmıştım.Ve gerçekten de öyle oldu, Lal ve Can ile her şeyi, hatta hayattaki en zoru bile başardık.
Prematüre bebekler hayata daha sıkı tutunuyorlar ve daha güçlü oluyorlar. Evet çok emek veriyorsunuz, çok hassas büyütüyor hatta sardığınız pamuklarınızı bile pamuklara sarıyorsunuz. Ama biliyormusunuz, verdiğiniz bütün o emeklerinizle birgün gurur duyuyorsunuz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder