Benim çocukluğumun yaz akşamları hep sokakta oyunlar oynayarak geçerdi. Hava kararınca annem seslenir ve ben her akşam illa "Anneeeee 5 dk daha lutfeeeen" diye eve girmek istemezdim.
Ne güzel oyunlar vardı oynadığımız ,oynamaya doyamayıp her akşam yeniden yeniden oynadığımız. Bunlardan biride Yerden Yüksek belkide en keyiflisi ☺
Ne büyük heyecan ve telasla oynardık bu oyunu. Yerden yüksekte olan her yer geçerli olurdu yanmamak için, bulunduğumuz noktadan başka bir noktaya geçerken yakalanmamak için nasıl koşardık.
Istedigin kadar kisiyle oyna ama sadece bir ebe olurdu. Yer mesafesine inenleri ebelemek icin kollardi herkesi ve birini yerde yakaladigi an ebeligi devrederdi.
Bugün bu oyunu ne oynayan çocuklar kaldı ne de oynayacak güvenilir sokaklar. Derken tabiki "Datça " yine farkını belli etti.
Kocaman iki tane oyun alanı var sahilde, yerli halktan da, gelen turistlerden de bir sürü çocuk oluyor . Bu akşam bizde katılalım istedik o güzel yürekli insanların yetistirdiği çocuklara.
Ve yerden yüksek oynayan çocukların oyununa katıldık Lal ve Can ile.
Koşuşturan çocukları görünce bizimkilerde koşuşturdu önce,sonra minik dubaların üzenlerine çıktıklarını görünce başladılar onlarla dubaların üstünde durmaya.
Birinden inip başka birine konuştukça kendi çapımızda bizde yerden yüksek yerleri bulup zıpladı üstlerine.
Lal ve Can belki ne yaptıklarını bilinçli olarak yapmadılar ama sonsuz eğlendiler bizde çocukluğumuzda gittik ve yeniden gordum ki.
Anne olmak çocukluğunu yeniden ama daha keyifli yaşamakmış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder