Küllerimden Doğdum

 

Herkese merhaba,

Uzun süredir kendimi, yolunu kaybetmiş sersemce dolanan biri gibi hissediyordum. Hep koşturuyor olmam, her şeye yetişebiliyor olmam bir yandan beni  mutlu ve motive ederken bir yandan aslında istediğim hayatın tam da bu olmadığını düşünüyordum. Durmaksızın bir şeylere yetişmeye çalışırken kendimi, çocuklarımı ve ailemi çok ihmal ettiğimin, durup kendimi dinlediğimde bir şeylerin ters gittiğinin farkındaydım ve değiştirmem gerektiğini düşünüyordum. Bana ait olmayan bir hayatı yaşıyor gibiydim. Evet, ben koşturmayı, her şeye yetişmeyi, herkese yetebilmeyi çok seviyorum ama bir şeyler beni rahatsız ediyordu.

Çünkü, bırakmıştım.

Yazmayı bırakmıştım, okumayı bırakmıştım, eğitimler almayı bırakmıştım, kendime bakmayı bırakmıştım, aynaya bakmayı bırakmıştım, ruj sürmeyi bırakmıştım, saçımı açmayı bırakmıştım, sosyal medya ekmek teknesi olan ben, fotoğraf çekmeyi bile bırakmıştım, video çekmeyi bırakmıştım, reklam çekmeyi bırakmıştım, içerik üretmeyi bırakmıştım kısacası kendimi ve kendimi geliştirmeyi bırakmıştım.

Çocuklarla oyun oynamayı bırakmıştım, birlikte yürüyüş yapmayı, keşfe çıkmayı, dans etmeyi, şımarmayı bırakmıştım. Düzenli olmayı, düzen kurmayı, huzurla uykuya dalmayı bile unutmuştum.

Oysa ben, durmadan okuyan, yazarak mutlu olan, çocuk gelişimi üzerine eğitimler alan, öğrendiklerini kendine saklamayıp paylaşmak isteyen, kendini seven ve beğenen, kendini şımartan, kendine bakan, rujsuz gezmeyen, kıyafetine göre oje süren, kıyafetine göre renkli stilettolar giyen, düzen delisi, çocuklarıyla yeniden doğmuş içi kıpır kıpır enerji dolu biriydim.

Her ne olduysa, bırakmışım işte, kara basan mı denir, kara bulut mu bilmiyorum ama her şeyi bırakmışım.

Dedim ya bir şeylerin değişmesi gerektiğini biliyordum ama değişmeye adım bile atamıyordum. Her Pazartesi artık başlıyorum deyip bir adım ileri gidemiyordum, hep bir bahaneler üretiyordum başlamak için olmuyordu. Belki de şartlar uygun değildi değişmeye kim bilir.

Ve bugün artık değişiyorum,

Kendimi bir karanlığın içinden aydınlığa geçmiş gibi huzurlu, mutlu ve değişime hazır hissediyorum. Yeni ev bana ilaç gibi geldi, bütün o kendini bırakmışlığımdan sıyrılıp eskisinden de neşeli, dinç, huzurlu, çalışkan, kendini seven, kendine bakan, çocuklarıyla oyunlar oynayan eski  Merve’ye döndüm.

Bundan sonrası hep çalışmak, üretmek, yazmak, okumak, paylaşmak…