Bugün kolları kolye yapmak için sıvadık.
Her yeni etkinlikte olduğu gibi heyecan ve merakla oturdular yine masaya. Bu sefer kolay ve tam onlara göre bir etkinlik yaptık, sadece bir kere göstermem yetti hiç sıkılmadan, duraksamadan yaptılar kolyelerini.
Önce pipetleri paketlerinden çıkardılar tek tek,öyle kolay gibi gelsede minicik elleriyle bayağı uğraştılar ama pes etmeden geçtiler ikinci adıma.
Sonra önlerindeki kabın içine pipetlerden küçük küçük parçalar kestiler. Can, makas profesörü olduğu için aynı hız ilerledi ama Lal, biraz zorlanmış olsada hırsıyla o da başardı.
Ilk defa tam 40 dakika kalkmadan devam ettik etkinliğimize. Can çok uzun süre yerinde duramıyor, bir ara aldı kabını kardeşinin yanında geçti, sıkıldı sandım ama aynen devam etti kesmeye.
Bıkmadan, sıkılmadan pipetler bitene kadar kesmeye devam ettiler, arada etrafa fırlayan pipetler sayesinde bayağıda güldüler.
Pipetler bitince, sıra kestikleri pipetleri ipe dizmeye geldi. Işte asıl iş şimdi başlıyordu.
Sabır, dikkat, ince parmak becerisi, odaklanma hepsi bir arada olunca onunda üstesinden geldiler. O mini minnacık elleriyle, kücüçük pipetten incecik ipleri geçirirlerki hallerini hayranlıkla izledim.
En çok sabırlarının denendiği bir etkinlik oldu sanırım. Çünkü her ayrıntı çok ince parmak becerisi gerektiriyordu. Sıkılmadan tüm ince detayları halledip kendi elleriyle kendilerine kolye yaptılar.
Can'ın fazla yerinde duramamasından dolayı kolyesinin boncukları az oldu ama olsun başından sonuna her ayrıntıyı kendi elleriyle yapıp, yarım bırakmadan bitirmesi bile güzel.
Biz çok eğlendik,hadi sizde yapın sonrada boynunuza asıp böyle harika pozlar çekin.
